گیاهی مقاوم بر برابر سرما است که در فروردین قابل برداشت است. گل‌هایی سبزرنگ، برگ‌هایی پهن و ساقه‌ای گوشتی و ترش‌مزه دارد. قسمت خوراکی ریواس، ساقه‌ی آن است که طبیعت سرد دارد. این گیاه یکی از کهن‌ترین گیاهان دارویی است که استفاده از آن به دوران قبل از میلاد مسیح در چین باستان برمی‌گردد.
در طب سنتی ایران هم شربتی را که از ساقه‌ی ریواس تهیه می‌شده به‌عنوان دارو در دفع بعضی از باکتری‌های مضر استفاده می‌کرده‌اند. این ساقه‌ی ترش‌مزه که طرفداران خاص خود را به خصوص در بین جوانان دارد، موجب تسهیل در هضم غذا، رفع عطش و افزایش اشتها می‌شود. ریواس با تنظیم جذب چربی از روده عملکرد روده‌ها را متعادل می‌کند و موجب ترشح انسولین توسط لوزالمعده شده و در نتیجه قندخون را کاهش می‌دهد.
علاوه بر استفاده از ساقه‌ی ریواس در غذاهای ایرانی، از ریشه و گل آن برای رنگ کردن مو نیز استفاده می‌شود. عصاره‌ی ریشه و گل ریواس موها را طلایی‌رنگ می‌کند.